Όταν πριν από δύο χρόνια και παραπάνω άρχισα να σκέφτομαι την ιδέα του food blog, πέρασα πολύ χρόνο ψάχνοντας τι ακριβώς ήθελα να κάνω. Δεν ήταν κάτι εύκολο. Λόγω της αγάπης μου για τη μαγειρική ακολουθούσα πολλά food blog, κυρίως ξένα. Η ερώτηση που έκανα στον εαυτό μου ήταν: "Γιατί ακόμη ένα blog?" Τι το διαφορετικό θα είχε να δώσει? Πέρασα ατέλειωτες ώρες διαβάζοντας και βλέποντας συνταγές. Συνταγές αλμυρές, γλυκές, healthy, vegan, πράσινες, gourmet, τοπικές, συνταγές όλων των ειδών! Ήταν πραγματικά πολύ δύσκολο να αποφασίσω. Ποια θα ήταν η δική μου πρόταση?

Το μόνο σίγουρο ήταν πως αυτό που θα έκανα δεν θα μπορούσε να είναι μακριά από εμένα, από αυτό που αγαπώ. Το να μαγειρεύω, να πειραματίζομαι, να δοκιμάζω, να πειράζω με τον δικό μου τρόπο τις συνταγές... Να κάνω έναν χαμό στην κουζίνα μου καθημερινά... Να δημιουργώ αγαπημένες γεύσεις με τα πιο αγνά και φρέσκα υλικά, τα περισσότερα από το μποστάνι μας, να στολίζω όμορφα τραπέζια για τους αγαπημένους μου και να το μοιράζομαι όλο αυτό. Εν τω μεταξύ μια ακόμη αγάπη είχε προστεθεί, η φωτογραφία! Food Photography! Τελικά ήταν τόσο απλό, τόσο ειλικρινές. To είχα βρει.

Η κουζίνα μου δεν θα είχε απαγορευμένες τροφές, γι' αυτό και ονομάστηκε not guilty food! Θα είχε όλες εκείνες τις τροφές με τις οποίες μεγαλώσαμε, όλα εκείνα τα συστατικά της τόσο πλούσιας και παγκοσμίως αναγνωρισμένης για τα οφέλη της Μεσογειακής κουζίνας! Σωστή προέλευση, με σεβασμό στη φύση και μέτρο! Είχα κατασταλάξει. Πέρα από τις συνταγές και τις όμορφες φωτογραφίες, αυτό που πάντα με γοήτευε ήταν οι ιστορίες πίσω από αυτές. Μου άρεσε να διαβάζω η ίδια, να μαθαίνω πράγματα που δεν ήξερα. Πώς μαγειρεύτηκε ένα φαγητό, από πού προήλθε, πόσους ανθρώπους είχε το τραπέζι, πέτυχε, απέτυχε, γιατί?

Έτσι, ήταν μια φυσική συνέχεια, πέρα από τις συνταγές, να γράφω πάντα μια μικρή ή μεγάλη ιστορία. Κάτι σαν ένα ημερολόγιο. Δεν είναι απαραίτητο πως έχει πάντα να κάνει με τη συνταγή αλλά με κάτι που νιώθω εκείνη τη στιγμή, κάτι που έχει να κάνει με μένα, με τα συναισθήματά μου, τις ανησυχίες μου, κάτι από την καθημερινότητά μου, κάτι από τις μνήμες που φέρνει η διαδικασία του φαγητού...

Ναι, το φαγητό και η κουζίνα έχουν μνήμες, έχουν ιστορία και ο καθένας μας έχει τις δικές του. Όλοι στο μυαλό μας και στην καρδιά μας έχουμε μια μαμά, μια γιαγιά που μας φτιάχνει το πολυαγαπημένο μας φαγητό. Εάν κλείσουμε τα μάτια, θα νιώσουμε το άρωμά του, θα αισθανθούμε την υπέροχη γεύση του, θα νιώσουμε το χάδι των αγαπημένων μας ή και ένα φιλί στο μέτωπο. 

Μαζί με αυτό που γίνεται στην κουζίνα μου, μοιράζομαι σχεδόν καθημερινά και τις σκέψεις μου, μέσα από μια μικρή ιστορία. Δεν διεκδικώ κανένα λογοτεχνικό βραβείο. Είναι σαν να είμαστε μαζί στην κουζίνα να μαγειρεύουμε και να μιλάμε για αυτά που μας απασχολούν. Μια επικοινωνία είναι, πέρα από την εικόνα και τα υλικά των συνταγών. Ίσως να είναι μια ανάγκη δική μου. Καταλαβαίνω πως δεν αγγίζει τους πάντες, σε άλλους πάλι αρέσει. Για όσους δεν σημαίνει τίποτα, απλώς προσπεράστε το story και μείνετε σε αυτό που σας ενδιαφέρει.

Και μιας και αναφερθήκαμε στις μνήμες, σήμερα φτιάχνω μια αγαπημένη σούπα, γεμάτη αναμνήσεις. Την πιο απλή που μπορείτε να φανταστείτε. Σούπα με γλυκό λάχανο. Στη Σερβία αποτελεί κάτι σαν εθνικό πιάτο. Η γιαγιά μου το είχε τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα στο τραπέζι τους χειμερινούς μήνες, οπωσδήποτε. Φυσικά το λάχανο λατρεύεται και στην Ελλάδα και παρόμοιες συνταγές έχω βρει και εδώ, εξαιρετικές. Μάλλον το λάχανο είναι μια Βαλκανική υπόθεση. Πάντα όμως η κάθε περιοχή χρωματίζει τα πιάτα της ανάλογα με τις ειδικές συνθήκες που υπάρχουν εκεί. Το πολύ κρύο του χειμώνα προδιαθέτει για κάτι πιο γεμάτο, πιο θρεπτικό. Έτσι, κάποιες φορές η σούπα αυτή συνοδευόταν και από  κρέας. Εάν θέλετε πάντως να την απογειώσετε και να της δώσετε μια άλλη ένταση, προσθέστε ένα κομμάτι καπνιστό κρέας και μία καυτερή chili πιπερίτσα. Σήμερα έβαλα απάκι, καπνιστό χοιρινό.  Δεν χρειάζεται ποσότητα, ένα μικρό κομμάτι αρκεί. Θα δώσει μια ιδιαίτερη, καπνιστή γεύση στο φαγητό. 

Από φίλες μου ανακάλυψα πως αυτή η σούπα είναι πολύ διάσημη και αποτελεί το κυρίως πιάτο μιας πολύ γνωστής detox δίαιτας, που χρησιμοποιείται για σημαντική απώλεια βάρους. Είναι πάντως πολύ νόστιμη και αρκετά χορταστική. Και είναι τόσο απλή. Εάν θελήσετε να αποφύγετε τελείως το καπνιστό κρέας και να την κρατήσετε στη vegan μορφή της, να ξέρετε πως προσθέτοντας λίγη καπνιστή γλυκιά πάπρικα θα δώσετε σχεδόν το ίδιο αποτέλεσμα. Νομίζω πως η περίοδος είναι απολύτως κατάλληλη για αυτή την detox λαχανόσουπα! Θα σας δώσει όλα τα θρεπτικά συστατικά, θα σας αδυνατίσει και θα σας κρατήσει ζεστούς! Τρία σε ένα!