Έχω ακόμη λεμόνια στα δέντρα μου! Δεν είναι πολλά αλλά υπάρχουν. Moυ αρέσει τόσο να τα βλέπω να κρέμονται! Είναι τόσο φρέσκα, αρωματικά και πανέμορφα που θέλω να τα ξοδέψω σε κάτι ξεχωριστό. Ο αρκετά κρύος χειμώνας και οι παγωνιές φέτος τα έχουν ταλαιπωρήσει αρκετά. Έτσι, φέτος είναι πιο λίγα και κάπως πιο πολύτιμα. Η θέα τους και μόνο, είτε στα κλαδιά των λεμονιών μου είτε μέσα σε πλεκτά συρμάτινα καλάθια, με γεμίζει φρεσκάδα, μια ανοιξιάτικη δροσιά και ζωντάνια.

Οι υποψήφιες λεμονοσυνταγές που θα έπαιζαν με τα λεμόνια μου ήταν αρκετές. Επειδή τα αγαπώ τόσο, με τα χρόνια έχω μαζέψει και κάνω αρκετές. Γλυκές και αλμυρές. Εξάλλου το έχουμε πει πως τα λεμόνια είναι passe-partout! Σήμερα τα λεμόνια μου θα δώσουν τα μοναδικά τους φρέσκα αρώματα σε μία φανταστική, γλυκιά συνταγή που είχα καιρό να κάνω. Όμως κάθε φορά που την κάνω, χαίρομαι σαν μικρό παιδί. Σήμερα λοιπόν φτιάχνουμε Madeleines. Και γιατί χαίρομαι τόσο? Γιατί είναι so cute!!

Τα Madeleines είναι αυτά τα μικρά κεκάκια σε σχήμα κοχυλιού, κάτι ανάμεσα σε κέικ και μπισκότο. Το σχήμα κοχυλιού το παίρνουν από τη φόρμα ψησίματος που κυκλοφορεί ευρέως και μπορείτε να τη βρείτε πολύ εύκολα. 'Ο,τι πιο όμορφο, σχεδόν τρυφερό, βουτυρένιο και καταπληκτικό. Είναι ελαφριά, μαλακά αλλά και συγχρόνως τραγανά στο στόμα. Δεν υπάρχει τίποτα πιο εύκολο, γρήγορο αλλά και εντυπωσιακό. 

Οι συνδυασμοί και οι εκδοχές είναι πάρα πολλές. Πάνω στη βασική συνταγή μπορείτε να προσθέσετε ένα σωρό υλικά και να κάνετε ακριβώς αυτό που ταιριάζει σε εσάς. Εγώ κάνω σήμερα αυτά με τη βανίλια και λεμόνι αλλά μπορείτε να τα κάνετε μόνο με βανίλια, με πορτοκάλι, με σοκολάτα, με καφέ.. Να προσθέσετε αρωματικά, όπως λεβάντα, ανθόνερο (rose water), κανέλα, καρύδα.. Φαντασία μόνο να έχετε!

Πάντα έχω αυτήν την ψευδαίσθηση πως επειδή είναι μικροσκοπικά, θα φάμε και κάπως μικρότερη ποσότητα, κάτι σαν μια μπουκιά ας πούμε. Αλλά πιστέψτε με, δεν λειτουργεί καθόλου έτσι! Τελικά επειδή είναι τέτοιος μικρός και cute πειρασμός, γίνεται ακόμα πιο λιμπιστικός. Τελικά τρώμε πολύ περισσότερο! Για αυτό διπλασιάστε ή και τριπλασιάστε τη δοσολογία της ζύμης. Θα πιάσει τόπο στα σίγουρα. Και αν σας φανούν πολλά, πάντα μπορείτε να τα καταψύξετε και να τα έχετε ξανά φρέσκα όποτε τα ξαναχρειαστείτε, ζεσταίνοντάς τα ελαφρώς. 

Για το story των υπέροχων αυτών χρυσών, μικροσκοπικών κοχυλιών να πούμε πως τα Madeleines θεωρούνται μία κλασική γαλλική συνταγή. Η αλήθεια είναι πως εκεί έχω γευτεί τα ωραιότερα, και πάντα όταν επιστρέφω από ένα ταξίδι μου, υπάρχουν αναμνηστικά σακουλάκια με αυτά στις αποσκευές μου. Η ιστορία λέει πως έχουν πάρει το όνομά τους από μία διάσημη baker του 19ου αιώνα, τη Madeleine Paulmier. Πάντως φαίνεται να συνδέονται και να γίνονται ευρέως γνωστά από τον διάσημο Γάλλο συγγραφέα Marcel Proust κι απ'το κορυφαίο του έργο "Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο". Ακόμη και εκείνοι που δεν έχουν διαβάσει το μυθιστόρημα, γνωρίζουν το ταξίδι της μνήμης στο οποίο πηγαίνει ο αφηγητής όταν γεύεται ένα madeleine που έχει βυθιστεί στο τσάι του. Μάλιστα η στιγμή αυτή έχει γίνει γνωστή και ως "the Madeleine moment".

Όποτε κάνω αυτά τα μικροσκοπικά, ντελικάτα, βουτυρένια κοχυλάκια νιώθω πως κάνω κάτι πολύ εκλεπτυσμένο. Ενώ είναι τόσο απλές, νιώθω ότι αυτές οι monodose μπουκίτσες είναι μικρά bites πολυτέλειας που σε κακομαθαίνουν κάπως. Γίνονται και το πιο υπέροχο δώρο σε ένα όμορφο κουτί ή ακόμα και σε μικρές διάφανες σακουλίτσες στολισμένες με πολύχρωμες κορδέλες. Τα παιδιά τις λατρεύουν! Φυσικά πρώτα για το παιχνιδιάρικο σχήμα τους αλλά και για τις τόσο υπέροχες γεύσεις τους. Δεν υπάρχει λοιπόν καμία δικαιολογία! Δοκιμάστε τα.