Ρολά με έτοιμο φύλλο και τυρί
Η πίτα της τεμπέλας! Νομίζω πως όλοι έχουμε ακούσει αυτήν την ονομασία για την πίτα που γίνεται από έτοιμα φύλλα. Έχω να πω πως το βρίσκω κάπως άδικο αυτό! Οδηγεί αυτόματα στο να κάνεις την πίτα και να έχεις τύψεις! Τι θα πει η πίτα της τεμπέλας! Δεν το καταλαβαίνω. Πρέπει δηλαδή να έχει κανείς τη δεξιοτεχνία της Χρύσας Παραδείση για να κάνει μια πίτα? Και πες πως την έχεις, τον χρόνο πού θα τον βρεις? Χρειάζεται ένας σοβαρός χρόνος και μια σοβαρή διαδικασία για να ανοίξεις το δικό σου φύλλο.
Δεν θέλω να με παρεξηγήσετε, δεν έχω απολύτως τίποτα εναντίον της πίτας με χειροποίητο φύλλο. Δηλώνω λάτρης της και είναι από τα φαγητά στα οποία εγώ προσωπικά δεν μπορώ να αντισταθώ με τίποτα. Αυτός είναι και ο κύριος λόγος που η πίτα γενικά σπανίζει στο σπίτι μας. Σαν λάτρης όμως της πίτας θέλω να τη γεύομαι και σε στιγμές που δεν έχω και πολύ χρόνο να τη φτιάξω, και εκεί τα έτοιμα φύλλα κάνουν θαύματα!
Έχω μια μάλλον πιο συνασθηματική σχέση με αυτά τα φύλλα και τις πίτες τους. Ίσως αυτό εξηγεί γιατί μου αρέσει να τα τρώω ακόμα και ωμά. Τα άνοιγε η γιαγιά μου και τα έψηνε στη μαντεμένια πλάκα της "μασίνας", έτσι λέγονταν αυτές οι παλιές κουζίνες, για να μας κάνει την πίτα της Κυριακής. Εγώ, που συνήθως ήμουν η ουρά της κάπου εκεί δίπλα στην κουζίνα, περίμενα υπομονετικά να τελειώσει και να ψήσει όλα τα φύλλα που χρειαζόταν για την πίτα της κι έπειτα να κάνει και το δικό μου ρολάκι. Θα ήταν ζεστό και θα το γέμιζε με kaymak, ένα αρκετά λιπαρό, κρεμώδες, αλμυρό τυρί. Θα το τύλιγε σαν κρέπα. Η γεύση ακόμα έρχεται και πλημμυρίζει τους γευστικούς μου κάλυκες! Ακόμη και μετά από τόσα χρόνια. Το απόλυτο comfort food για μένα!
Έτσι λοιπόν, ψήνοντας αυτά τα φύλλα, μέσα σε λίγη ώρα μπορούσε να κάνει την πίτα της αλλά και να κάνει επιπλέον φύλλα και να τα κρατήσει για την επόμενη φορά. Σήμερα τα περισσότερα από αυτά τα φύλλα τα βρίσκουμε κατεψηγμένα και σε μεγάλη ποικιλία. Φύλλα κρούστας, πίτας, σφολιάτες... Και αποτελούν μεγάλη ευκολία. Εμένα πάντα μου αρέσει περισσότερο να χρησιμοποιώ -όποτε βρίσκω- τα έτοιμα, τύπου "γιούφκας", χειροποίητα, πολίτικα φύλλα γιατί μου θυμίζουν αυτά της γιαγιάς μου. Και υπάρχουν πολλοί τρόποι να τα χρησιμοποιήσει κανείς με διάφορα υλικά.
Στη Σερβία τα αντίστοιχα φύλλα πίτας χρησιμοποιούνται πολύ και κάνουν την κλασική σερβική πίτα, γνωστή ως "gibanica". Μεγάλη λιχουδιά! Είναι κάτι σαν εθνικό πιάτο! Σερβίρεται και ως starter σε εστιατόρια. Ζεστή ή κρύα.
Σήμερα θα κάνω τη δική μου εκδοχή της πίτας "της τεμπέλας". Gibanica ρολό με έτοιμα πολίτικα φύλλα. Φυσικά γίνονται ωραιότατα και με μια κοινή σφολιάτα. Μανούλες ετοιμαστείτε. Τα παιδιά τη λατρεύουν. Με πολύ λίγα υλικά, από αυτά που μπορείτε να διαλέξετε μόνοι σας, άρα και να ξέρετε την ποιότητά τους. Γρήγορη και ανώδυνη. Η πίτα στη στιγμή!
Αφού φτιάξουμε τη γέμιση, την απλώνουμε σε τρία φύλλα το πολύ. Τα τυλίγουμε σε ρολό, το οποίο κλείνουμε στη συνέχεια σε ένα αλουμινόχαρτο. Το βάζουμε στην κατάψυξη για μία ώρα περίπου για να σφίξει ώστε να μπορούμε να το κόψουμε σε ομοιόμορφα ρολά και τα ψήνουμε αμέσως. Γίνονται πολύ λιμπιστικά και νόστιμα. Είναι από τα μαμαδίστικα φαγητά που βρίσκονται τελευταία στιγμή στο τραπέζι, εκεί που χτυπάς το κεφάλι σου, τι να φάνε τα παιδιά για βραδινό. Αλλά και για πρωινό ή ακόμα και ως κολατσιό για το σχολείο είναι τέλεια!
Υλικά
400 γρ περίπου τυρί κατσικίσιο ή ανάμεικτο, τρίμμα
3 φύλλα έτοιμα πολίτικα γιούφκας ή 1 φύλλο σφολιάτα (αν επιλέξετε σφολιάτα)
7 αυγά συν 1 επιπλέον για την επάλειψη στο τέλος
100 ml ελαιόλαδο συν 30ml για την επάλειψη στο τέλος
50 ml γάλα
150 γρ γιαούρτι στραγγιστό συν 50 για την επάλειψη στο τέλος
Ένα μεγαλούτσικο φύλλο αλουμινόχαρτο
Ένα φύλλο λαδόκολλας
Μέθοδος
1. Ετοιμάζετε ένα στρογγυλό, όχι πολύ βαθύ ταψάκι. Το αλείφετε με λίγο λάδι.
2. Σε ένα μπολ χτυπάτε τα αυγά να αφρατέψουν. Προσθέτετε το γάλα, τα 150 γρ γιαούρτι, τα 100 ml ελαιόλαδο και ελάχιστο αλάτι αν νομίζετε πως το τυρί σας δεν είναι πολύ αλμυρό. Προσθέτουμε το τριμμένο τυρί. Τα ανακατεύουμε όλα πολύ καλά.
3. Απλώνουμε το πρώτο φύλλο. Το βρέχουμε με ελάχιστο ελαιόλαδο. Απλώνουμε το μισό από το μείγμα του τυριού προσέχοντας να μην το φτάσουμε μέχρι τις άκρες. Αφήνουμε μια απόσταση περίπου 5cm. Απλώνουμε από πάνω το επόμενο φύλλο και επαναλαμβάνουμε απλώνοντας το μείγμα με το τυρί και τα αυγά. Σκεπάζουμε με το τελευταίο φύλλο.
4. Αρχίζουμε σιγά σιγά να κλείνουμε τα φύλλα από τη μία πλευρά προς τα μέσα, δημιουργώντας ένα ρολό. Όσο τυλίγουμε το ρολό, πιέζουμε προσεκτικά με τα χέρια μας από το πλάι ώστε να μην βγει η γέμισή μας προς τα έξω. Αφού το κλείσουμε, το μεταφέρουμε στην επιφάνεια με το αλουμινόχαρτο. Το τυλίγουμε προσεκτικά. Το αλουμινόχαρτο θα αγκαλιάσει το ρολό και θα το βοηθήσει να πάρει πιο σωστό σχήμα. Βοηθάμε και εμείς με τα χέρια μας και σφηνώνουμε τις άκρες με το αλουμινόχαρτο πιέζοντας το μείγμα προς τα μέσα. Να γίνει το ρολό μας πιο σφιχτό. Εάν επιλέξετε τη σφολιάτα, θα είναι ακόμη πιο εύκολο. Θα απλώσετε μόνο ένα φύλλο και σε αυτό θα απλώσετε το μείγμα. Αμέσως τυλίγεται. Η σφολιάτα είναι πιο εύπλαστη και παίρνει αμέσως το σχήμα που της δίνουμε.
5. Μόλις είναι έτοιμο το ρολό, αν θέλετε το σκεπάζετε και με μια λαδόκολλα, για καθαρά αισθητικούς λόγους, το τοποθετείτε στην κατάψυξη για μία ώρα περίπου. Σε αυτή τη φάση προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 185-190 C.
6. Μόλις σφίξει καλά το ρολό, το βγάζετε και το κόβετε σε ομοιόμορφες στρογγυλές φέτες. Τις τοποθετείτε στο ταψάκι δημιουργώντας μια πίτα από ρολά. Σε ένα μπολάκι ανακατέψτε καλά τα 50γρ γιαούρτι που έχουμε αφήσει μαζί με το ένα αυγό. Με αυτό το μείγμα αλείφουμε τα ρολά μας με ένα πινέλο. Θα τους δώσει επιπλέον χρώμα και θα τα κρατήσει ζουμερά. Δεν φαίνοται και τόσο εντυπωσιακά στην αρχή. Όταν όμως ψηθούν και ενωθούν μεταξύ τους γίνονται πολύ λιμπιστικά. Ψήνουμε την πίτα μας για 45 λεπτά με 1 ώρα περίπου ώστε να ροδίσει όμορφα. Τα σερβίρουμε χλιαρά ή και κρύα.
Σχόλια