Η συκιά δεν ήταν καθόλου στο πρόγραμμα. Ήταν τα αμπελόφυλλα. Η συκιά προέκυψε τελείως ξαφνικά όταν το μάτι μου σταμάτησε (για πολλοστή φορά αλλά αυτή ήταν η μοιραία) στο δέντρο ακριβώς έξω από το σπίτι μας! Και αυτό νομίζω πως είναι το μεγαλείο της δημιουργικότητας και ισχύει τρελά στη μαγειρική. Μπορείς ξαφνικά, out of the blue, να κάνεις μια ανατροπή αντικαθιστώντας ένα υλικό, να αφαιρέσεις ή να προσθέσεις κάτι και να δημιουργήσεις κάτι μοναδικό εκείνη τη στιγμή, κάτι δικό σου! Διάβασα κάπου πως τα πιο ευρηματικά και τα πιο ευφάνταστα πιάτα είναι εκείνα που δημιουργήθηκαν σε περιόδους έλλειψης αγαθών. Τότε που το μυαλό αναγκάζεται να βρει λύσεις και καινούρια υλικά. Εκεί γεννιέται το μεγαλείο! Σήμερα, όπως καταλαβαίνετε, δεν μιλάμε για κανένα μεγαλείο, απλώς για κάτι ελαφρώς διαφορετικό και πρωτότυπο.

Για την ακρίβεια, στο μυαλό μου είχα σαρδέλες τυλιγμένες σε αμπελόφυλλα. Στον ψαρά μου βρήκα υπέροχες σαρδέλες για σχάρα. Μετά από δική του παρότρυνση πήρα και ολόφρεσκους λούτσους. Και πραγματικά μύριζαν θάλασσα! Θα τους τύλιγα και αυτούς με αμπελόφυλλα? Καθώς τα αμπελόφυλλά μου ήταν αρκετά τρυφερά και κάπως μικρά, προβληματίστηκα. Και εκείνη τη στιγμή εμφανίστηκε μπροστά μου η συκιά!

Κάθησα από κάτω της και χάζεψα τα φύλλα. Ήταν ό,τι χρειαζόμουν. Ολόφρεσκα, τρυφερά!! Λατρεύω το δέντρο της συκιάς. Λατρεύω την επιμονή του να φυτρώνει παντού, ακόμα και σε ερείπια σπιτιών, σε μια χαλασμένη στέγη, ανάμεσα σε βράχια. Να επιβιώνει στις πιο άνυδρες συνθήκες και στις πιο δύσβατες περιοχές και να παραμένει τόσο όμορφο με τον πιο υπέροχο καρπό για στολίδι! Είναι σήμα κατατεθέν του καλοκαιριού, της Μεσογείου!

Η συκιά είναι γνωστή από την αρχαιότητα. Το αποδεικνύει άλλωστε και το outfit του Αδάμ και της Εύας! Γνωστό και ως το δέντρο της γονιμότητας! Θεωρούνταν πολύ σημαντικό και είχε έντονη παρουσία και στη μυθολογία. Οι θεοί χάριζαν συνέχεια κλαδιά συκιάς και οι ιστορίες αυτές δεν έχουν τέλος! Ήταν όμως από τότε γνωστή η χρήση της και στη μαγειρική καθώς είχαν εντοπίσει από τότε τις θρεπτικές και θεραπευτικές ιδιότητες του ίδιου του καρπού αλλά και των φύλλων της συκιάς.

Ιδιαίτερα για τα φύλλα -τα οποία μένουν αρκετά στην αφάνεια- η λίστα με τις ευεργετικές τους ιδιότητες είναι πολύ μακριά. Ειδικοί υποστηρίζουν πως αδικούνται και πως θα έπρεπε να τα εντάξουμε πολύ περισσότερο στην καθημερινότητά μας. Μελέτες δείχνουν πως βοηθούν στον διαβήτη, στη χοληστερίνη, στην υπέρταση, στην πρόληψη της στεφανιαίας νόσου και του καρκίνου, ενώ τα καταπλάσματα με φύλλα συκιάς χρησιμοποιούνται σε εγκαύματα, οιδήματα και ένα σωρό ιατρικά θέματα. 

Όσο για τη μαγειρική, είχαν και εκεί τη χρήση τους. Τα φύλλα συκιάς φημίζονται για τις μαλακτικές τους ιδιότητες. Έτσι, συνήθιζαν να τυλίγουν κομμάτια κρέατος κατά το μαγείρεμα ή έριχναν τρυφερά κλωνάρια συκιάς μέσα στη γάστρα. Και όλα αυτά φυσικά για να μαλακώσει και να μαγειρευτεί πιο γρήγορα! Λειτουργούσαν δηλαδή σαν μια πρώιμη μορφή χύτρας ταχύτητος! Θυμάμαι πως κάποτε σε ένα νησί είδα να ετοιμάζουν μία γάστρα για να τη βάλουν στον ξυλόφουρνο σκεπάζοντας το κρέας που είχε μέσα με φύλλα συκιάς. Τώρα εξηγούνται όλα!

Εκτός του ότι έχουν τη χρήση του "μαλακτικού", θα προσθέτουν και κάποια γεύση στο φαγητό, δεν μπορεί, σκέφτηκα. Και πράγματι! Το αισθάνθηκα αυτό δοκιμάζοντας τα ψάρια μου, τα οποία έγιναν λουκούμι, παρεμπιπτόντως. Μαριναρίστηκαν και πήραν άρωμα από το κρεμμύδι, τυλίχτηκαν σε όμορφα, πράσινα φύλλα. Ήταν εντυπωσιακά! Τα φύλλα σαν να έδωσαν ένα εξωτικό άρωμα και επίγευση στο φαγητό, δεν μπορώ να προσδιορίσω πώς ακριβώς, αλλά απέκτησε ένα άλλο ενδιαφέρον και σπιρτάδα! Επιπλέον, μου φάνηκε πως τα ψαράκια μου ψήθηκαν πιο σωστά. Επειδή είναι μικρά, ειδικά οι σαρδέλες, έχουν την τάση να ψήνονται πολύ γρήγορα και να στεγνώνουν. Μέσα από τα φύλλα βγήκαν και πιο σωστά ψημένα αλλά και πιο ζουμερά! Οι σαρδέλες είναι πάντα αγαπημένες και όσο καλοκαιριάζει τις αναζητούμε όλο και περισσότερο, σαν μια πιο ελαφριά, δροσερή τροφή. Ο λούτσος ήταν έκπληξη σίγουρα. Δεν ξέρω αν ήταν παγκόσμια πρώτη ο λούτσος τυλιγμένος σε φύλλα συκιάς αλλά σίγουρα ήταν πολύ νόστιμος. Αξίζει να τον δοκιμάσετε! Και μια μικρή αλλά σημαντική λεπτομέρεια. Τα φύλλα, αφού ψηθούν, δεν τα τρώμε. Ξετυλίγουμε το ψάρι μας και πετάμε τα φύλλα!